PROLOG - Geneza i powstanie Olstigatu

Veryne

Z powstaniem Olstigatu było tak...

Proch i kwiaty zmieszane w świata tego niedoskonałości

„Doskonały świat nie potrzebowałby Bogów, lecz niektórzy wierzą, że nawet w raju istnieje cierpienie”. Czymże jest ten „doskonały świat”, w którym jesteśmy tylko prochem, niczym wartym naszych umiejętności czy też matką nas samych? Choć czasem czujesz się jak pusta droga - po której idzie jakiś starzec, kulejąc i podpierając się laską - jesteś czymś wielkim. Daje zawsze ktoś źródło, które należy wykorzystać aby kochać. Rozlać się na ziemi i darzyć pięknym uczuciem – rzadkości, lecz prawdziwe uczucie nie jest złudzeniem. Nie wierzę by miłość, choć nie potrafię wyjaśnić czym jest, nie istniała i nie miała żadnej wartości. Czasem wylewała się moimi ustami, lała się z rąk, ciekła przez całą moją skórę...! Szukałam takiego samego, drugiego istnienia. Żar płonął w sercu tak mocno, że ciepło uciekało każdą częścią ciała. Płomienie. Wieczny ogień... Chciałam kochać. Więc czy można w życiu iść donikąd? Nie, znikąd zmierzałam do życia. Wokół nas pełno twarzy, mówili, że To właśnie jest miłość.

Azrael – przepasany marmurowym pasem, skrzydlaty w białe, cienkie pióra, łapie kolejny liść i czyta imię duszy, którą nosi człowiek. Stary dąb potężnymi gałęziami, w jasną światła bez chmur czar, głośno woła komu życie dać. Staliśmy się białym piaskiem, wypaczonym przez wiatr z ubitej ziemi i twardych skał. Unieśliśmy się do nieba. A byliśmy tylko prochem. Przez całe życie czarnym piachem pełnym ciepła i nadziei. Niech mówią, że wasza miłość to nie jest miłość - byle by się nie skończyła, byle by trwała wiecznie.

Podobno gdy umiera człowiek Bóg wysyła swe zastępy by przykryły niebo czarną płachtą zorzy ciemności, a słońce płacze nad ziemią; A wiatr sypie ziemią mogiłę... by mogiła wspomniała i palił się na niej ogień; Wielki ogień który tworzy legendę, ale najpierw życie.

OLSTIGAT - Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro

Ja, Veryne Renya... Oprowadzana przez mojego dziadka po zrujnowanym wtedy dworze Olstigatu zawsze marzyłam by powrócił kiedyś ponownie do lat świetności. Krążyłam po świecie niczym ptak nie mogąc znaleźć swego gniazda. Spotkałam rodzinę Wilczą... pokochałam ich i darzę szacunkiem do dzisiaj. Są moimi przyjaciółmi i zawsze będą w moim sercu ale... Piasek w klepsydrze przesypuje się cały czas a los patrzy z boku by żadne ziarno się nie zlepiło z drugim; by czas przypadkiem nie płynął nam za wolno. Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro!

Czas zniszczył tych, którzy zamieszkiwali owy dwór. Czas pozwolił odpocząć tym, którzy służyli temu miejscu. Dzisiaj czas pragnie by Olstigat znów tętnił życiem!

Powołuję Dwór Olstigat do oficjalnego otwarcia! Niech wrota tego miejsca będą otwarte dla wszystkich. Tym którzy chcą tylko odpocząć i tym którzy chcą tworzyć historię Olstigatu!

Stało się to wszystko dnia 23 maja, roku 2007 czasu zamorskiego.