Hageto - wyrzucony

Hageto

Mijał już tydzień odkąd Hageto wyruszył w poszukiwaniu dworu Olstigat. Tym razem był pewny że jest na dobrej drodze.
-Ten człek w gospodzie... był strasznie pewny swoich słów. Muszę mu zaufać, czuję że trop jest dobry <powiedział do siebie wspinając się na skalny nasyp>. Po wejściu na górę rozejrzał się dookoła.
- Zgodnie z wskazówkami tego włóczęgi trakt powinien być za tamtymi skałami na północy. Już niedaleko. Powiedział chcąc dodać sobie otuchy. Otarł rękawem pot z czoła i ruszył dalej przed siebie. Tutaj teran był usypany przeróżnymi skałami - małymi, większymi, niektóre miały wielkość stodoły.
Po długiej wędrówce mag doszedł do skraju usypiska. Rozejrzał się i ujrzał gościniec, a nieco dalej widniała jakaś zabudowa.
- To pewnie ten dwór! Dwór Olstigat! Elf ruszył traktem w stronę dworu a uśmiech pojawił się na jego twarzy. Słońce zaczynało chować się za horyzontem wydłużając cienie. Hageto miał nadzieje że jeśli nie znajdzie tam tego czego szuka to może chociaż zostanie nakarmiony i pozwolą mu tu przenocować. Trudy drogi dały mu się we znaki i Mag był rad iż znalazł w końcu cel swej wędrówki.
Po paru chwilach staną przed murem z żelaznymi wrotami.
Wrota były uchylone co zdziwoło Elfa bo już zapadał zmrok. Tym bardziej zdziwiła go bezludność tego dworu.
- Gdzie się wszyscy podziali? Zastanawiał się.
Rozejrzał się dookoła i uderzyło go piękno budowli, dwór wydawał mu się elegancki i dostojny. W końcu coś przykuło jego wzrok. Przed budynkiem na drewnianej tablicy był przypięty pergamin z wytycznymi dla rekrutów. Zgodnie ze wskazówkami tam wypisanymi rekrut miał udać się do komnaty rekrutacyjnej. Magowi wydało się to dziwne... ten brak żywej duszy. Ale skoro już przebył taki kawał drogi głupotą było by zawracanie teraz, zresztą prowiant już mu się prawie skończył. Musiał zaryzykować.
Wszedł do budynku i zaraz za drzwiami ujrzał długi korytarz, a tuż przy wejściu po prawej były drzwi do Sali Rekrutów.
- Dokładnie tak jak było napisane przed wejściem. Szepną do siebie przypominając sobie treść liściku. Popchną jedną ręką drzwi, w drugiej ściskał swoją różdżkę wsuniętą za pas. Za drzwiami jednak nikogo nie było. Jedynie stół, krzesła i co bardzo ucieszyło Elfa - posiłek.
Ruszył niepewnie i zasiadł za stołem. Czekał i czekał ale nikt się nie zjawiał. Głód wziął górę nad elfem i mag rzuciłą się na przygotowany posiłek nie bacząc na groźbę iż mógł on być zatruty.

Veryne

Ależ proszę się poczęstować i nie zwracać na nic uwagi!- elfka powiedziała stanowczo i uśmiechnęła się radośnie do gościa, który siedział w komnacie i zajadał się smakołykami przygotowanymi wcześniej - Zapewniam, że jedzenie bardzo dobrze przez kucharza naszego przyrządzone solidnie specjalnie przygotowane dla naszych gości i tutaj zostawione - kobieta podeszła pewniej do mężczyzny i uściskała jego dłoń - Veryne mam na imię i opiekunką Dworu jestem. Tędy od razu przepraszam, że tak długo zapewne czekać musiałeś, gdzieś mi sie wszyscy rozeszli a posiadłość jest dość duża i czasem sama szukam ich parę chwil... - uśmiechnęła sie ciepło i kiwnęła głową - Skoro tutaj jesteś, zapewne o tytuł chcesz się ubiegać. Opowiedz mi coś o sobie przyjacielu. Czym się zajmujesz? Jak Ci się tutaj podoba?

Lorinel

Do komnaty za Veryne weszły dwa koty. Jeden wsunął sie, drugi przyczłapał. Pierwszy otarł się gościowi o nogi, zaplatając o nie ogon. Drugi natychmiast wskoczył na miękki fotel i zasnął, pomrukując cicho.
- Behemot, zostaw Pana, chodź tutaj - zawołała cicho stojąca w drzwiach wysoka Elfka i wyciągnęła ręce. Kot natychmiast podbiegł do niej i wskoczył na ramiona, kiedy przykucnęła przed nim. Podniosła sie powoli ze zwierzakiem i spojrzała wreszcie na gościa. - Witam Pana. Lorinel aep Lhyria - przekrzywiła głowę nieco - A z kim mamy przy... - urwała - z kim mamy do czynienia?

Hageto

Hageto uradowany widokiem dam stężał na dźwięk tonu kobiety która przedstawiła się jako Lorinel. Pewnie nie pała miłością do mego rodu. Pomyślał elf po czym odezwał się, a w jego głosie można było wyczuć dziwny ton.
Witam was pięknotki <uśmiechnął się, ale spoważniał widząc że jego słowa nie poczyniły spodziewanego efektu, po czym podjął znowu>
A więc to wy jesteście odpowiedzialne za rekrutację? <rzekł a ton jego głosu był rzeczowy>
Na imię mam Hageto, z rodu mrocznych elfów jak się domyślacie <tu rzucił spojrzenie na kocią mamę oczekując że zobaczy na jej twarzy grymas zdradzający jej odrazę do mroczniaków>
Jestem Czarownikiem i mam zamiar zostać Władcą Cieni. Moim powołaniem jest czarna magia.
Przybywam z daleka, od tygodnia przemierzam te tereny w poszukiwaniu waszego grodu. Ale udało się, znalazłem was w końcu.
Chciałem zaciągnąć się w wasze szeregi <uśmiechną się spoglądając na twarze kobiet>

Lorinel

- Władca Cieni...? - roześmiała się - Veryne, znasz Pana? Czy celowo nam duchołapów zapraszasz? - podeszła do fotela - Nehemiasz, przesuń się - mruknęła, zganiając kota. Ten zeskoczył, ale, gdy tylko usiadła, wykorzystał okazję i wskoczył natychmiast na jej kolana. Spojrzała na niego krytycznie - Przechodzisz na dietę. Od zaraz - zaczęła drapać go lekko po karku. - Zatem... ależ się nam Dwór mhroczny robi - zaakcentowała rozbawiona - Może przejdźmy więc do standardowych pytań. Czego od nas oczekujesz i co możesz nam dać, Panie Hageto?

Hageto

Oczekuję przyjaznej rodzinnej atmosfery, współpracy oraz organizacji na wysokim poziomie. Wiem jak ważna jest hierarchia w klanie i lojalność względem jej członków <uderzył się pięścią w pierś> Potrafię słuchać rozkazów i je wykonywać. Będę pomagał klanowi ze wszystkich sił. Stał murem za każdym jego członkiem i... <przerwał na chwile wpatrując się głęboko w oczy kobiecie siedzącej na fotelu> ...mogę dokarmiać twoje sierściuchy<puścił do niej oczko i z powrotem zwrócił się do obu dam>
Oraz co najważniejsze... ten świat staje się dużo piękniejszy gdy ma się więcej znajomych z którymi można wybrać się na polowanie <uśmiechną się i skinął lekko głową>

Veryne

Elfka potaknęła głową na słowa gościa - Otóż to i to mi się bardzo podoba! Dobrze by było spotkać Cię w świecie Aden. Może zatem jutro uda nam się zobaczyć jakoś po górowaniu słońca lub wieczorem? Chciałabym z Tobą dłużej porozmawiać, przedyskutować wszystko na spokojnie. Tędy i do karczmy naszej zapraszam - uniosła kącik ust i powiodła wzrokiem za jednym

Lorinel

Bynajmniej nie pozwalała nieznajomemu na akt impertynencji, jakim byłoby łapanie jej wzroku. Omiotła go spojrzeniem i wzruszyła ramionami.
- Zobaczymy, coś wart. I nie waż się mówić na moje koty "sierściuchy", zrozumiano? - prychnęła wściekła - I z dala mi od nich. Nie z takimi sobie radziły - uśmiechnęła się ironicznie na wspomnienie pewnego wilkołaka i podrapała śpiącego Nehemiasza - Ach... i nie jesteśmy "klanem" - rzuciła Mrocznemu krótkie spojrzenie.

Veryne

Lorinel, spokojnie... - uspokoiła ruchem rąk - Myślę, że nasz gość ma dobre zamiary a jego słowa aż tak strasznie nas nie uraziły. Tędy nie róbmy takich spięć między sobą bo nie ma to najmniejszego sensu - pokręciła lekko głową po czym przeniosła wzrok na mężczyznę i uśmiechnęła się ciepło wskazując mu drzwi - Chodź, oprowadzę Cię po Dworze, pokarzę Ci komnaty gościnne, czuj się tutaj jak u siebie w domu!

Hageto

Po słowach Lorinel Hageto spojrzał z przerażeniem na mruczącego kota.
- Nie wydaje mi się abyś miała Pani powód do użycia swych... <na jego twarzy pojawił się drapieżny uśmiech> ...kotów. Przepraszam jeśli uraziła Cię moja poufałość <skłonił się po czym zwrócił się do Veryne>
Z przyjemnością oddaje się pod twą pieczę Pani <uśmiechnął się i ruszył za elfką>

Veryne

Witamy Pana Hageta na Dworze! Został on przyjęty w wyniku wewnętrznej dyskusji oraz głosowania.

Gratuluję! Teraz tylko chcę osobiście przekazać klucze do Dworu oraz nadać tytuł.