Myrnir - odszedł

Myrnir

Pupina, kapłanka boginii Einhasad i zwolenniczka drastycznych metod rozwiązywania problemów szkoliła niejednego sługe kościoła. Nastał czas, gdy Myrnir młody kapłan miał zostać wystawiony na próbę jego życia. Przemierzył świat wykonując zadanie od błąhych aż po decydujące o istnieniu wioski. Ostatni jednak jego zadaniem jakie zostało mu przydzielone jest jeszcze przed nim...

U wrót Dworu Olstigat stał średniego wzrostu mężczyzna, który nie wyróżniał się niczym od reszty meiszkańców Giran. Schludne bawełniane ubranie koloru młodego drzewa powiewało luźno z dość szczupłego ciała. U boku miał dwie zdobione symbolami Einhasad pochwy z których wystawały dwie rękojeści mieczy. W tobołku na ramieniu wisiał dość duży pakunek a z wnętrza można było dostrzec schludnie ułożone seledynowe ubranie. Przyjżał się bramie po czym uniusł lekko kołatkę i zadudnił w bramę dwa razy...

Elineza Marroux

Elineza była zwarta i gotowa na łowy. Szybkim i zdecydowanym marszem przemierzała kolejne zakręty i schody. W końcu zaciągnęła rękawice i wyszła z dworu. Zobaczywszy przed bramą nieznajomego uśmiechnęła się uprzejmie:
- Witam waszmościa ! Co pana sprowadza w nasze skromne progi ?

Vrisa

Oderwała wzrok od książki, gdy Elineza zamiast zjeść kulturalnie jak każdy człowiek śniadanie, chwyciła z tacy tylko jakąś bułkę i wyszła, dopinając rzemienie zbroi w biegu. Ta kobieta wiecznie gdzieś się spieszyła.
Elfka westchnęła, odłożyła książkę i zapakowała parę bułek do małej sakwy po czym ruszyła do głównego holu. Drzwi były otwarte, toteż ujęła rozdzielone spódnice w dłoń i wybiegła na dziedziniec.

- Znów chcesz spędzić cały dzień o suchej gębie? - burknęła, doganiając Elinezę i wpychając stojącej w bramie pakunek do torby. - I tak już schudłaś od tego wywijania mieczem. A któż to? - zauważyła po chwili nieznajomego i wygieła brew z zainteresowaniem.

Myrnir

Mężczyzna przegłądził nerwowym ruchem włosy po czym lekko drżącym głosem oznajmił. Przybywam ze świątyni Einhasad w Giran z prośbą o rozpatrzenie mojej kandydatury na okres próbny w Waszym dworze.Przyjżał się twarzy kobiety i spuścił wzrok ku ziemi czekając na odpowiedź.

Elineza Marroux

-Vrisa! Co ty mi znowu wciskasz ?! - powiedziała ciszej zerkając na pakunek, który już dawno wylądował w jej torbie. Następnie wysłuchawszy przybysza, spojrzała na niego badawczo i wskazała drzwi wejściowe do dworu:
- Zatem zapraszamy do środka.
Elineza przyzwyczajona raczej do działania niż mówienia błyskawicznie zaprowadziła kapłana do sali rekrutacyjnej.
- Niech waszmość się rozgości. - wskazała najbliższe krzesło i uchyliła okno. - Rozejrzała się jeszcze dookoła jak gospodarz po swoich włościach:
- Pójdę po coś do picia i do jedzenia. Zaraz wracam. - spojrzała z kurtuazyjnym uśmiechem na gościa i Vrisę.

Vrisa

Oczekując na Elinezę wyjęła z kredensu kieliszki i butelkę wina, stawiając je na niskim stoliczku i nalewając nieco trunku do jednego z naczyń. Jednak zamiast sama wypić, podała kieliszek mężczyźnie.
- Przyda się panu, wygląda pan jakby miał zemdleć. Ma pan jakieś imię? Co pana akurat do Olstigat przygnało?

Fiannr

Mężczyzna przechadzał się właśnie po korytarzu w poszukiwaniu Galanthira gdy posłyszał głosy dochodzące z jednej z komnat. Przystanął w otwartym progu spoglądając do środa przez otwarte na oścież drzwi.
Elinezę oraz Vrisę, a raczej ich plecy, oraz gościa widział podczas momentu gdy racząc się kielichami z winem siadali do stołu. Cieszył się, że kobiety go nie widzą, a przynajmniej widzieć go nie chciały. Pokiwał tylko głową ku nieznajomemu gdy uchwycił spojrzenie i uniósł w jego kierunku dłoń z wyciągniętym ku górze kciukiem. Gest ten połączony ze współczującym wyrazem twarzy miał znaczyć pewnie "trzymaj się dzielnie chłopie".
Po tym krótkim przywitaniu zaczął ponownie przeszukiwać Dwór w poszukiwaniu kompana krwi.

Elineza Marroux

Po chwili Elineza powróciła z tacą pełną małych przekąsek w postaci ciastek, wafelków, rozmaitych owoców oraz z dzbankiem pełnym jabłkowego soku. Usłyszawszy ostatnie słowa Vrisy rozsiadła się wygodnie i spojrzała wyczekująco na gościa.

Galanthir

Szedł korytarzem, myśląc czym by zając swoje ręce. Nudził się cały poranek. Nie wiedział co ze sobą zrobic, a na polowanie jakoś sił jeszcze nie odzyskał. Spacerował więc po dworze. Nagle kątem oka ujrzał Elinezę kierującą się w stronę komnaty rekrutacyjnej. Poszedł za nią i zajrzał do środka. Kiedy ujrzał wewnątrz nieco zdenerwowanego mężczyznę i dwie kobiety, westchnął i skierował swoje słowa do kandydata.
- Witaj w naszym dworze, nareszcie dotarłeś. Widzę, że panie się już tobą zajęły. Cóż... powodzenia bracie, daj z siebie wszystko.
Uśmiechnął się jakby chcąc mu dodać otuchy po czym ruszył w dalszą drogę po korytarzach dworu.

Myrnir

Mężczyzna wysł€chiwał porad i ciepłych słów zawsze z wdzięcznością jakby były warte więcej niżeli złoto. Przyglądał się Dworowi który wydawał się żyć własnym życiem. Co chwila ktoś spacerował wzdłuż cichych tajemniczych korytarzy. Najbardizej jednak był uszczęśliwony faktem iż dwie piękne kobiety z takim entuzjazmem postanowiły go powitać. Iskierka nadzieji napaliła się w jego umyśle i postanowił dorzucić trochę drewna do tej iskierki zaczynając rozmowę. Witam Was poraz wtóry. Zwą Mnie Myrnir i jestem na usługach kościoła Einhasad. Przybyłem tutaj aby móc do Was dołączyć na okres prób. Rozmawiałem z Galanthirem <zastanawia się czy napewno nie pomylił imienia człowieka który mu pomógł, po chwili podniusł wzrok i zaczął mówić dalej>Zywię nadzieję iż będę w stanie wnieść chodź odrobinę światła Einhasad do Waszego Dworu. Przyjżałsię uważnie twarzom kobiet po czym wziął łyk wina i przegryzł zakąską Dziękuje, wyborne. Jadłem kiedyś podobne w Aden, pewien kucharz przyrządzał je według włąsnego przepisu Uśmiechnął się szeroko do kobiet lecz widać było iż nadal nerwy szarpią jego pewnością siebie.

Vrisa

- Wnieść światła Einhasad... - elfka wygieła brew krytycznie - A co my tu, ciemno mamy? - stanęła nad kapłanem niczym kat nad grzeszną duszą i jęła mu się przypatrywać z założonymi rękoma.
- A więc rozmawiał pan z Galanthirem. I co takiego on rzekł że pana do nas przekonał? Bajek jakich nie naopowiadał? Skarbu zakopanego pod ziemią nie mamy - ostatnie słowa wypowiedziała z dziwnym wyrazem twarzy - A może nawracać nas pan chce hm? I niechże się pan tak nie nerwuje, toć my nie modliszki - odrzuciła jasne włosy na kark i uśmiechnęła się wyjątkowo uprzejmie, lecz w jej oczach zamigotały psotne chochliki.

Myrnir

Mężczyzna uniusł dumnie głowę i powiedział dnośnym głosem lecz nie podniusł go ani troche Jestem powiernikiem światła Einhasad i pośrednikiem jej boskiej mocy. Niem przybywam tutaj aby nawracać, gdyż żywię nadzieję iż nie ma tutaj nikogo kto by nie wierzył w bogów, ale przybywam tutaj, aby natchnąć ten dwór i jej mieszkańców duchem nadzieji Einhasad.[/url]Spojrzał na zdziwione twarze kobiet i dodał nieco ciszej.A jeśli Einhasad pozwoli chciałbym podszkolić się w swoim fachu jakim jest stolarka.Uśmiechnął się niepewnie i wziął głęboki łyk wina z pucharu. A więc co mam uczyni, aby móc zostać przyjęty na okres próby? Spoglądał to na jedna to na drugą kobiete.

Elineza Marroux

Elineza splotła dłonie i położyła je na stole z niewzruszonym wyrazem twarzy. Nawet powieka jej nie drgnęła, gdy kapłan opowiadał o sobie i o celu przybycia do dworu. Kiedy zakończył swoją wypowiedź, uniosła z gracją kielich, upiła łyk wina i uśmiechnęła się przychylnie:
- To wspaniale, że interesuje się waszmość stolarką. Takich osób nam trzeba. Nasz dwór swego czasu przeżył ciężkie chwile, dlatego potrzebujemy osób niebojących się żadnej pracy. Osobiście, uważam, że można by waszmościowi dać szansę...gdzieś w Dion lub Giran musisz się spotkać ze mną lub z Erohozem i załatwimy sprawę od ręki. - spojrzała z sympatią na Vrisę. - A co ty o tym sądzisz Vriso?

Vrisa

- Jak mi ładne krzesełka do pokoju wydzierga - oznajmiła wygładzając siwą suknię z namysłem - To dla mnie jużci przyjęty będzie.
Błysnęła szelmowskim uśmiechem w stronę Elinezy.

Elineza Marroux

Ponownie obdarzyła grzecznościowym uśmiechem gościa i skwitowała:
- Nie pozostaje nam nic innego jak spotkać sie w świecie i podarować ci odznakę na próbny czas. W związku z przejęciem przeze mnie zaszczytnego obowiązku opiekuna nowicjuszy oraz wielu rozpoczętych prac we dworze łatwiej ci będzie skontaktować sie z Erohozem w tej sprawie. - podniosła się z krzesła, spojrzała służbowo i wyprostowana podała dłoń.