Odwiedziny córeczki

Mayah

Krasnoludka tanecznym krokiem weszła do komnaty siadając na ławeczce
-Dzień dobry kochani, przyszłam odwiedzić mame-uśmiecha się ciepło

Hageto

Ach witaj! <zakrzyknął radośnie> Jakie Wy krasie słodkie jesteście <przekrzywia głowę patrząc na Mayah czułym wzrokiem> Takie malutkie, śmiszne....

Thamior

Stanął w drzwiach komnaty
-A taty to już nie odwiedzi...- udał, że ociera łzę- a przecież mi też się coś należy od życia...-z trudem opanował się od śmiechu i zrobił smutną minę

Mayah

-hihi tatku nie bądź na mnie zły, chodź przytule cię- uśmiecha się przytulając się do Thamiora

Mayah

swoje duzie oczka zwróciła na Hageto, uśmiechając się ciepło
-Prawda to że malutkie jesteśmy, ale jak to się mówi małe jest piękne- chichocze
-ale za to elfy mają te ładne szpiczaste uszka, no i tak ładnie się ubierają w pancerzyki ze skrzydełkami- powiedziała robiąc mały piruecik rokładając rączki na boki jkaby próbowała odlecieć.
Krasnoludka prawie się przewraca ale bezpiecznie siada na ławeczce trzymając się za główke
-ojejj, zakręciło mnie trośke chyba lepiej zostawić latanie dla ptaszków- powiedziała patrząc przez okno na latające ptaki.

Fiannr

- Wszystko dobrze Mayu? - człowiek z rozbawieniem obserwował córkę Opiekunki. - Długo już tu siedzisz, pomyślałem więc że przyniosę gorącą czekoladę - rzekł kładąc na niewielkim stoliku parujące kubki. - Dla Was także starczy przyjaciele.
Chwycił jedno z postawionych naczyń i przez chwilę wdychał unoszące się znad niego opary.
- Będę i ja kiedyś musiał zajść do Was, wilków w odwiedziny, gdy tylko poznam jeszcze kilku z Was. A Wy państwo młodzi? Nie stójcie tak - spojrzał na nich z wyrzutem. - Siadajcie i częstujcie się nim wystygnie.

Thamior

Usiadł przy stole, uśmiechając się szeroko
-W sumie czemu nie. Dolałeś tu "czegoś"?- spojrzał na Fiannra i mrugnął do niego, po czym wypił kilka łyków i oblizał się- Dobre, dobre. Ale uwaga, gorące bardzo! Pij powoli.- pogroził palcem krasnoludce i popatrzył groźnie na człowieka- Jak się ktoś poparzy, to na Ciebie. A jeszcze mi jesteś dłużny spotkanie w Dion.- mrugnął porozumiewawczo i wpatrzył się w zawartość kubka.

Fiannr

- Jeśli się obawiasz, że coś dolałem zawsze możesz oddać mi albo na przykłąd Mayi - uśmiechnął się do przyjaciela. - Gorące? A masz wiatr pod nosem? To dmuchaj! - roześmiał się szczerze. - A o Dion pamiętam - dodał ciszej i poważniej.
Popatrzył po pozostałych członkach tej niewielkiej grupki. Wesołe śmiechy, radość promieniująca od nich wszystkich. Miał nadzieję, że uda się to zatrzymać nawet jeśli nie na zawsze to na długo. Na dłużej niż byłby w stanie przeżyć. W końcu to ludzkie życie jest najkrótsze spośród ras innych Aden.

Mayah

złapała w swoje łapki kubek i ze smakiem wypiła czekolade, uśmiechnęła się mając buźke umorusana czekoladą.
-Pyszota chciałabym tak zawsze ale wtedy miałabym za słodką krew- zaśmiała się

Mayah

Po raz kolejny do komnaty weszła młoda krasnoludka tym razem z plecakiem na jej plecach. Usiadła przy stole machając wszystkim na powitanie, plecak zawiesiła na oparciu krzesła.
-Dzień dobry wszystkim, pomyślałam sobie że wpadne w odwiedziny, ostatni musie duzio pisać i czytać tio rzadko mnie widać w aden, ale jak tylko znajde czas tio pokazie wam moją ladną buzie- wyjasniła z usmiechem posyłają wszystkim słodki uśmieszek

Fiannr

- Witaj Mayu. Miło że czasem sie pojawiasz we Dworze - usmiechnalie blado. - A Coz to za plecaczek? Wybierasz sie gdzieś?
Postawił na stoliku paterę z jablami i gruszkami.

Mayah

Hej kochani, tio znowu ja przepraszam że tak późno ale chciałam powiedzieć wam i mamie dobranoc i miłych snów. Mam nadzieje że nastepnym razem juź się z wami zobacze w aden <uśmiecha się>

Mayah

Fiannr

Mężczyzna był pewien że słyszał jakieś kroki. Nie był tylko pewien gdzie. Nikt raczej do Dworu nie zachodził bez jego znajomości. Kto mógł o tej porze się pojawić? Zobaczył, że drzwi jednej z komnat były niedomknięte, a był pewien że ostatnio widział wszystkie szczelnie zamknięte. Zastukał lekko w drzwi wchodząc powoli do środka.
- Halo? Jest tam kto?

Veryne

Cień szybko przemknął między kolejnymi komnatami rozległego korytarza. Płomyki w lampach zatańczyły i załamały odbite obrazy sylwetek na ścianach. Mayah poczuła delikatny dotyk na policzku, który porwał kroplę łzy z jej skóry. Mroczna elfka nachyliła się lekko i uśmiechnęła serdecznie do dziewczynki chwytając ją za ramiona a potem tuląc.