Stary Znajomy

Izzu

<Do Dworu wchodzi Mroczny Elf> Dawno mnie tu nie było... Zacząłem tęsknić za tymi murami..<wchodzi do Komnaty Gościnnej> Może ktoś sie tu zjawi <rozsiada się wygodnie w fotelu>

Erohoz

Elf chodził po Dworze rozmyślając nad różnymi sprawami. Przechodząc korytarzem zobaczył w komnacie znajomego elfa. Podszedł do niego powoli - Witaj Izzu co tam u ciebie słychać? Co cię do nas sprowadza?

Izzu

<Mroczny na widok elfa uśmiechnął się> Witaj.. te mury..wspomnienia..<spojrzał za okno> trochę się tu zmieniło...

Erohoz

-Trochę... raczej wiele. Jest dużo rekrutów, parę osób odeszło i tak żyjemy idąc dalej przed siebie. Może kiedyś w przyszłości Olstigat odzyska swoją pozycję którą miał wiele lat temu. I jak ci się teraz wiedzie?.

Elineza Marroux

Wracała do dworu z zakupami. Udało jej się kupić ulubioną białą herbatę. Z uśmiechem na ustach zmierzała w kierunku kuchni, kiedy usłyszała Erohoza. skierowała się do komnaty, z której ów głos się wydobywał. Zajrzała do środka.
- O. Witam waszmościa! - spojrzała na elfa całkiem przyjaźnie. - Erohozie, jakiegoś trunku byś zaproponował albo coś do jedzenia, a nie tak trzymasz gościa, że tak... ujmę to po plebejsku.. o suchym pysku.
Nie patrząc na reakcję elfa wyszła z komnaty z zamiarem przygotowania posiłku.

Branna

Branna wpadła do komnaty, zerknęła, po czym skrzywiła się widząc mrocznego.
- O, Izzu. Witaj
Po czym obróciła się na pięcie i wybiegła.

Izzu

Ehh.. Stare twarze. Uśmiechnął się. Elinezę miałem okazję już poznać, Olstigat na pewno odzyska świetność, a odpowiadając na Twoje pytanie Erohozie... Jestem teraz z przyjaciółmi w gildii... jakoś czas płynie, powoli ale zawsze.

Elineza Marroux

Wróciła z tacą pełną małych słodkich przekąsek oraz dzbankiem herbaty.
Postawiła ją na stole, usiadła na najbliższym wolnym krześle i powoli rozstawiała filiżanki.
- Proszę się częstować. - uśmiechnęła się uprzejmie do zebranych.

Izzu

Uśmiechnął się. Opowiedzcie mi co się u Was dzieje

Veryne · Wysłany: Nie 23:15, 02 Mar 2008 Temat postu:

Wychyliła się niespodziewanie zza drzwi i uśmiechnęła przyjacielsko w stronę dworzan. Spojrzała dokładnie na Izzu i pokiwała lekko głową. Po chwili było tylko słychać szybkie kroki z oddali korytarzy Dworu...