Keguergur - odszedł

Keguergur

Człek niegdyś zwanym imieniem Dhorrus, wędrował po pustkowiach zaznając licznych przygód i niebezpiecznych schadzek z różnorodnymi bestiami. Wędrując tak dłużej po wydmach, kanionach i wyżynach piaskowych spostrzegł w oddali obóz a w nim płonące się ognisko. Podchodząc coraz bliżej słyszał liczne przyśpiewki oraz zgrzyt hartowanej stali. Po kilkunastu ziarnach piasku doszedł pod same namioty owego obozu. Przy nich siedzieli i tańczyli orkowie. Cuchnęli okropnie więc człek przykrył swój nos kawałkiem szaty. Na samym środku obozu stał Wielki Namiot a w nim szamani. Jeden z nich wyjął z pod pazuchy Złoty Kielich Przyozdobiony Klejnotami. Dhorrus nie mógł przepuścić takiej okazji. Wyjął swój oręż i wybił co do jednego orka, a zaś kielich wsadził do kieszeni. Wychodząc z obozu poczuł jak coś złapało go za nogę, byl to jeden z szamanów i rzekł do niego: "Twoja nie brać ten kielich, on być przeklęty, twoja zostawić go tutaj", po czym zmarł. Człek nieobawiając się niczego postawił pierwszy krok po za obóz. Jego noga zrobiła się zielona, potem stało się to samo z resztą ciała. Jego mięśnie znacznie się powiększyły, włosy wypadły pozostawiając mały irokez. Zęby zrobiły się twardsze oraz ostrzejsze. Dhorrus ocknął się dopiero w Orczej Wiosce, nie pamiętał niczego, przyjął imię Keguergur. Stał się Orkiem. Jego twarz zdobią tatuaże z krwi niewinnych. Od tamtej pory tkwi w nim klątwa kielicha, a sam kielich zaginął.

Erohoz

Elf widząc orka wyczuł coś w nim znajomego mimo iż nie wiedział co to jest. Jakaś znajoma aura go otaczała. Nie dawało mu to spokoju. Nie widział go nigdy w swoim długim życiu jednak jak by go znał...
-Kim ty jesteś?

Keguergur

Moja zwać się Keguergur. <spogląda na elfa> Moja być Orczy Łowca. <pokazuje znamię na prawym ramieniu> Moja nie wiedzieć czemu, ale moja skąd Cię znać elfie.

Erohoz

Coś nie dawało śpiewakowi magii spokoju i jakby kazało wypowiedzieć mu te słowa
-Chodź ze mną do Dworu Olstigat

Keguergur

Podążał za elfem, niewiedząc gdzie go prowadzi i po chwili powiedział
-Moja być głodny, ile jeszcze ziaren piasku zostało, kiedy dojdziemy...