Śpiewaka odwiedziny kolejne

Fiannr

- Hmmm... to świetnie! - zakrzyknął wyjmując z wielkiej drewnianej szafy pucharek skromnie zdobiony, znający jednak upływ czasu, jak wnioskować by można po uważniejszych oględzinach. - Z chęcią sie napije.
Usiadł przy stole patrząc na rozmówce. Przez okna Dworu wpadały ostatnie promienie ciepłego jeszcze słońca, a w sali zapanowała cisza taka, że można by zawiesić na niej doniczkę.
- Jeśli będę w okolicy z chęcią zawitam do Was Panie Śpiewaku. Dziękuje za zaproszenie z głębi serca. A tymczasem polej proszę. Z chęcią skosztuję zacnego trunku.

Llarien

Ostrożnie, by ni kropli nie uronić oba pucharki napełnił, a potem, flaszkę odstawiwszy, swój w dłoń ujął i toat wzniósł.
- Za towarzyszy naszych, byśmy jak najczęściej mogli ich widzieć!
Łyk wina upiwszy smakiem jego się delektował.

Fiannr

- Za towarzyszy! - pochwycił toast. - Za tych obecnych... i nieobecnych - dodał ciszej wpatrując się w drzwi prowadzące z komnaty na zewnątrz.
Podniósł naczynie i pod światło sprawdził barwę wina. Przyglądał mu się przez chwilkę po czym delikatnie uniósł puchar do twarzy i powonieniem podziwiał specjały winnicy elfickiej. Upił mały łyk, który na jego twarzy wywołał szczery i rozbrajający uśmiech.
- Iście królewski trunek. Musisz częściej przychodzić do naszego Dworu - uśmiechnął się.

Llarien

Raz kolejny do komnaty zawitał, a gdy wojownika w niej siedzącego ujrzał ku niemu się skierował.
- Salve Fiannr! Cóż słychać u Ciebie?

Vexis

W nieco przycienionym miejcu pokoju, w wielkim fotelu siedziała mroczna elfka. Zamyślona bardzo, w dal zdawała się patrzeć. Nikt jednak nie wiedział co naprawdę widzi. Jej głębokie myślenie przerwał dźwięk uchylających się drzwi. W komnacie stał ktoś obcy. Przynajmniej dla niej. Spojżała na Elfa, uniosła kącik ust i poczęła przyglądać się scenie.

Fiannr

Rozkładający obóz wiele mil od Dworu człowiek kichnął głośno.
Czyżby ktoś mnie wspominał? Dobrze wiedzieć, że czasem ktoś jednak o mnie pamięta - uśmiechnął się do swych myśli, zastanawiając się jak się czuje Vexis - jego mała siostrzyczka, która z pewnością teraz w jego fotelu przesiaduje, jeśli we Dworze jest teraz

Llarien

Gdy bliżej podszedł pomyłkę swą spostrzegł. Skonfundowany wielce ku elfce się zwrócił.
- Witaj, wybacz, że spokój zakłócam, sądziłem, że to Fiannr tu siedzi.

Vexis

Na słowa Elfa podniosła się z fotela.
-Vendui - rzekła - Ależ nic się nie stało. Cóż, jak widać ja to nie Fi- uśmiechnęła się delikatnie - Brat mój na wyprawę wyruszył i nie wiadomo jak prędko wróci.. I tak już wiele dni minęło odkąd widziałam go poraz ostatni.. - mimo wolnie spojżała na pusty fotel stojący obok- A my.. chyba nie znamy się, prawda? - spojżała pytająco na przybysza.

Llarien

Potakująco głową pokiwał.
- Ano nie mieliśmy jeszcze okazji.
Lekko głowę ku niej skłonił.
- Jam Llarien, Śpiewak Magii, Dux Canus Convictus, jeden z Brzasku wodzów.

Vexis

Na słowa Elfa mroczna uśmiechnęła i skłoniła się lekko.
-Niezmiernie mi miło jest poznać Pana. Jam jest Vexis, siostra Laureandrel i w szeregach wojowników Shillien miecz i tarczę dumnie dzierżę. Od czasu pewnego schronienie i dom mam pośród murów owego Dworu Olstigat - uśmiechnęła się wciąż uważnie patrząc na Elfa - Cóż, Fiannra nie ma, ale może zechce Pan spocząć i potowarzyszyć mi choć przez chwilę? Samotność dręczy mnie boleśnie od dni kilku i każdy uśmiech na wagę złota jest w dniu takim jak ten.