Tamaryszek - odszedł

Idesia · Wysłany: Śro 12:33, 05 Mar 2008 Temat postu:

Przytaknęła spokojnie, nie wypuszczając Branny z ramion.
- Dla mnie istotne, czy pan cnotliwe życie wieść zamierza... I kiedy z Vrisą po słowie będziecie, bo w istocie z Dworu nie wypada domu schadzek robić. Boskie błogosławieństwo dla uczuć należy uzyskać - spojrzała na czarodziejkę z lekkim uśmiechem na zmęczonej twarzy.

Vrisa · Wysłany: Śro 12:38, 05 Mar 2008 Temat postu:

Zbladła gdy przed jej oczyma stanęło słowo: ślub. Przecież od jednego narzeczonego już uciekła! Spojrzała płochliwie na Tamaryszka, czy aby nie przyjął z entuzjazmem słów Uzdrowicielki. Wszystko tylko nie ślub... to jak założenie obroży i smyczy...

Tamaryszek · Wysłany: Śro 13:03, 05 Mar 2008 Temat postu:

Z przerażeniem wytrzeszczył oczy dziękując losowi, że Idesia na Vrisę akurat patrzyła. Potem uświadomił sobie wyraz swojej twarzy, szybko się opanował i spojrzał płochliwie na Vrisę. Z ogromną ulgą dostrzegł i jej przerażenie. Czyli nie było jeszcze tak źle. W co on się wpakował, do stu Karików! Chrząknął zakłopotany.
- Tak, kiedyś zapewne i na to przyjdzie pora, ale pierwej będę musiał się znacznie lepiej poznać z panną Rhanez. No ... i przede wszystkim Ona mnie. Są rzeczy z którymi z cała pewnością śpieszyć się nie należy, bo to przecież decyzje na całe życie. Jeżeli będę mieszkał we Dworze, to dowiedzenie się o sobie wielu rzeczy, będzie znacznie łatwiejsze.
Aż sam się dziwił, jak łatwo przyszło mu mówienie z takim spokojem i formą. W środku cały dygotał, jednak, gdy się powiedziało "A", trzeba powiedzieć i "B".
- Jednak na pewno nie zamierzamy wprawiać nikogo w zgorszenie i postaram się, by były zachowane wszystkie konieczne zasady i formy dobrego zachowania i smaku. Tym bardziej, co chyba oczywiste, postaram się by i bogowie patrzyli na nas łaskawym wzrokiem.
Z delikatnym uśmiechem skinął Wróżce głową, a potem zerknął łobuzersko i porozumiewawczo do Vrisy. Wtedy dopiero oblał się zimnym potem przypominając sobie o siedzącej przecie Elinezie, która zapewne wszystko miała jak na dłoni. Z trudem powstrzymał się przed ukradkowym zerknięciem.

Myrnir · Wysłany: Sob 16:09, 08 Mar 2008 Temat postu:

W zacienionym kącie sali, w której była toczona rozmowa siedział lekko przygarbiony, młody mężczyzna pochylony nad otwartą książką. Na starawym stole w który został wprawiony nowy blat leżała sterta woluminów. Gdy usłszał podniesiony głos krasnoludki podniusł wzrok i przyglądał się całej sytuacji bez słowa. Koniec końców sam jest na okresie prób i co gorsza nie spisuje się najlepiej. Całymi dniami przesiaduje nad ksiązkami w poszukiwaniu jakiś poszlak, które mogłyby naprowdzić go na "dziwną chorobe", jak sam to nazwał, która dopadła Fiannra tuż przed śmiercią. W chwili gdy zapadła cisza rzekł tylko
Znam i ja Larina, i mimo iż nie zdołałem mu wpoić nic a nic nauk Einhasad wrażenie mam iż mieszka w nim dobro. Należy pamiętać iż nie wolno kiełkującego nasienia robactwu odrzucić lecz przyjąć do siebie i zasadzić w rzyznej glebie aby wyrosło na silną rośline. Tak i Jego dobro, które jest dopiero na etapie kiełkowania wyrośnie pod opiekuńczym wzrokiem Dworzan
Spojrzał na wszystkich zgromadzonych jednak na jego twarzy nie zagościł ani cień uśmiechu. Nie potrafi się już śmieć od zdarzenia w Zaklętej Dolinie.[/b]