Forum Olstigat Strona Główna

Szklanooka u progu
Idź do strony 1, 2, 3  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Olstigat Strona Główna -> Komnata Gościnna
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Mulhyan
Stały Bywalec
Stały Bywalec


Dołączył: 29 Gru 2007
Posty: 12
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: dworek rodziny Rhanez

PostWysłany: Nie 13:32, 23 Mar 2008    Temat postu: Szklanooka u progu

Wstawał nowy dzień i delikatne promyki słońca przedzierały się do okien dworu zza granicy drzew. Oświetlały chodniki, trawę, postawne mury, błyszczały na dachach i na rosie zakrzepłej na liściach. Delikatny wietrzyk zapowiadał spokojną, umiarkowaną pogodę, szeleszcząc płatkami kwiatów i gałązkami krzewów. Po chwili rozległ się nowy dźwięk - parę głuchych uderzeń, jakby kamień odbijał się od metalu. Dochodził od strony bramy.
Jasna elfka opatulona dokładnie szarą szatą trzymała w kruchej dłoni mały kamyk i uderzała nim o pręty. Na ramieniu miała zawieszoną niewielką torbę, u pasa - widocznego jedynie w jednej trzeciej, reszta skryta była pod fałdami ubrania - zwisały małe mieszki, parę tub do przewożenia pergaminów. Zsunięty na plecy kaptur był brudny od pyłu, zresztą jak cała postać. Drobinki kurzu widać było na polikach, dłoniach, widocznym skrawku szyi. Elfka zmrużyła oko i odsunęła się nieco, spoglądając na dwór. Szklane oko błyszczało się nieprzyjemnie, odbijając promienie słońca. Zdrowe błądziło natomiast po dachu, rynnach, oknach, aż do głównych drzwi. Uderzyła jeszcze parę razy kamieniem w bramę, nie znalazłszy kołatki ani nie zauważywszy strażników, po czym odeszła i usiadła na pobliskim głazie.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Vrisa
Woda


Dołączył: 25 Gru 2007
Posty: 122
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Nie 14:51, 23 Mar 2008    Temat postu:

Jak zwykle spała w bibliotece, chociaż określenie 'spała' nie byłoby tu dość adekwatne. Po prostu drzemała z głową na otwartej książce do iluzji. Gdy zabrzęczały sygnały ochronne przy bramach, zaspana pozbierała książki i poprawiając niemrawo włosy wyszła na dziedziniec. Niemal już machinalnie utkała splot otwierający wrota.
Gdy zobaczyła za nimi Mulhyan, zamrugała zdumiona, przekonana że dalej śpi, lub też zmęczony umysł płata jej jakiegoś figla. Stała nieruchomo przyciskając książki do piersi, w wymiętej sukni i cieniami pod oczyma i patrzyła się wciąż na przybyłą. Aż wreszcie, gdy tamta poruszyła się, Vrisa drgnęła i bardziej zapytała niż stwierdziła:

- Siostro?


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Mulhyan
Stały Bywalec
Stały Bywalec


Dołączył: 29 Gru 2007
Posty: 12
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: dworek rodziny Rhanez

PostWysłany: Nie 16:48, 23 Mar 2008    Temat postu:

Siedząca elfka uniosła głowę i na widok znajomej twarzy uśmiechnęła się, wstając.
- Być nie może! - zawołała wesoło, idąc w stronę elfki z lekko rozłożonymi ramionami i dobrotliwym uśmiechem na brudnej twarzy. Nim Vrisa zdążyła zareagować, nie zważając na stan swego ubioru, Mulhyan chwyciła ją w objęcia i przytuliła lekko, odsuwając się po chwili na długość ręki. Przyglądała się siostrze ciekawie, nic nie mówiąc, uśmiechając się tylko lekko.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Vrisa
Woda


Dołączył: 25 Gru 2007
Posty: 122
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Nie 19:02, 23 Mar 2008    Temat postu:

- Mulhyan! - wykrztusiła wreszcie zdumiona i uściskała elfkę aż książki posypały się na ziemię. Pochyliła się szybko by posprzątać ten bałagan - Myślałam że uciekłaś do tego całego zakonu, mówiłaś że nie wrócisz! Czy masz pojęcie jak tęskniłam? Co ty sobie w ogóle myślałaś tak mnie zostawiać hm? Własną siostrę! - mruczała i marudziła przez chwilę, aż wyprostowała się z książkami, otrzepując okładki. W jej oczach błyszczały łzy ale uśmiechała się.
- No jak ty wyglądasz. Wchodźże, zaraz każę wody nagrzać w łaźni, boś chyba w bagnie się taplała, ty mój kopciuchu słodki. I zjeść ci coś zrobię. Dalej lubisz naleśniki?
Nie dając jej szans na odpowiedź, wciągnęła elfkę przez bramę, bezwiednie niemal dotykając splotem wrót. Zatrzasnęły się za kobietami z głuchym szczękiem.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Mulhyan
Stały Bywalec
Stały Bywalec


Dołączył: 29 Gru 2007
Posty: 12
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: dworek rodziny Rhanez

PostWysłany: Nie 20:32, 23 Mar 2008    Temat postu:

Uśmiechnęła się mimowolnie. Przyjemnie było widzieć Vrisę zadowoloną - a w każdym razie zadowoloną przez łzy. Mulhyan zaśmiała się, ciągnięta przez siostrę i zaskoczona napływem słów. Parę razy otwierała usta, by coś odpowiedzieć, ale wtedy młodsza elfka znów wyrzucała z siebie kolejne zdania. Kapłance to odpowiadało, dlatego nie naprzykrzała się wtrąceniami, dopóki nie usiadły w kuchni. Kiedy Vrisa postawiła przed nią kubek parującej herbaty, uśmiechnęła się przyjaźnie, ściagając płaszcz i zostając w lnianych spodniach, wysokich butach i przybrudzonym, jasnym kaftanie z wysokim kołnierzem.
- Nadal lubię naleśniki. I nie pogardzę łaźnią.. Zdaje się, że trochę cuchnę. - skrzywiła się i upiła herbaty. Spojrzała na siostrę łagodnie, oceniając ją wzrokiem. - Wyglądasz olśniewająco, moja droga. Kwitniesz. - rozejrzała się. - A poza tym.. Nie wróciłam. Mam jeszcze trochę roboty w Elmore. O odmrożeniach wiem już chyba wszystko, co można..
Elfka odstawiła kubek i wstała, podchodząc do siostry. Wyciągnęła dłoń i musnęła palcami policzek elfki, uśmiechając się wesoło. Dopiero teraz Vrisa mogła zauważyć, że lewa dłoń Mulhyan owinięta jest brudnym bandażem, a materiał przy wnętrzu dłoni jest lekko zabarwiony brunatnie. Chłodne palce kapłanki błądziły przez parę sekund po twarzy magini, potem jednak Mulhyan odsunęła się i oparła o blat, zakładając ramiona na piersiach.
- W ogóle się nie zmieniłaś. Może trochę.. Coraz bardziej przypominasz matkę - elfka spojrzała spokojnie na siostrę, wyblakłe szklane oko przesunęło się odrobinę. - Tak dawno nie rozmawiałyśmy. Jak Ci się tu.. We dworze żyje?


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Vrisa
Woda


Dołączył: 25 Gru 2007
Posty: 122
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Pon 1:36, 24 Mar 2008    Temat postu:

- Olśniewająco, akurat - westchnęła słysząc słowa siostry i przewracając naleśnik na drugą stronę na wielkiej patelni. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego jak źle wygląda. Co prawda Mulhyan wyglądała wcale nie lepiej, ale ona w końcu włóczyła się po jakichś dzikich ostępach gdzie ptaki zawracają.
Gdy odwróciła się z patelnią gotowych naleśników o mało nie wpadła na elfkę, ale cierpliwie poddała się oględzinom. Na wzmiankę o matce uśmiechnęła się nieco. Nie pamiętała już niemal matki. Wyrzuciła naleśniki na duży talerz i zdjęła z półki konfiturę, zaś z drewnianej skrzynki chłodzonej magią wyjęła dzbanuszek śmietany.

- Masę problemów jak zwykle napotyka się co krok. Z jednych w następne powiedziałabym - jej głos nie był już tak szczebiotliwy jak kilka lat temu, raczej zmęczony i stonowany - Ale Dwór w coraz lepszym stanie i nowi mieszkańcy do nas ściągają. Razem z Elinezą jesteśmy w nieformalnym zarządzie Olstigatu.
Po jej twarzy przebiegł uśmiech ale jakoś wcale nie napawała jej pychą owa funkcja. Ot więcej roboty.
- Zjedz szybko a ja pójdę polecić by ci wodę grzano. - wytarła ręce w fartuch i wyszła z kuchni coś wołając na łaziebnego. Po paru chwilach wróciła i siadła naprzeciw siostry, czekając aż zje. Przypatrywała się jej bandażom, ale nie pytała co się stało. Po prostu położyła na jej dłoni swoją gdy skończyła jeść i popatrzyła na Mulhyan wzrokiem spokoju, zrozumienia i akceptacji.
- Chodź - wstała cicho - Balia już pewnie gotowa.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Tamaryszek
Tamaryszek


Dołączył: 27 Lut 2008
Posty: 44
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Pon 11:43, 24 Mar 2008    Temat postu:

Wszedł do kuchni ze słowami
- Balia gotowa, ale Vriso, odkąd to kąpiesz się sama! - i zamilkł widząc również drugą osobę.
- Och, witam witam w naszych progach. - skłonił się dwornie - Teraz już wszystko rozumiem. Jestem Larin Seden, lepiej znany jako Tamaryszek - uśmiechnął się i ukradkiem mrugnął do Vrisy


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Mulhyan
Stały Bywalec
Stały Bywalec


Dołączył: 29 Gru 2007
Posty: 12
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: dworek rodziny Rhanez

PostWysłany: Pon 11:58, 24 Mar 2008    Temat postu:

Zjadła ze smakiem. Po skończeniu posiłku przyłapała się z jakąś dozą zawstydzenia na tym, że nie zwracała szczególnie uwagi na to, jak je. Jej nauczyciele przewróciliby się w grobach, widząc jak operuje nożem i widelcem bez żadnej gracji, po tylu latach zdając sobie chyba sprawę że je się po to, by się najeść, a nie by żonglować przy tym sztućcami w najbardziej elegancki sposób. Zerkała na siostrę. Zdrowe oko błądziło po twarzy, po dłoniach, które widocznie nie mogły sobie znaleźć miejsca, po lekko przygarbionych ramionach. Zastanawiała się co wydarzyło się w życiu elfki przez te lata, co zmieniło tak radosną i butną maginię w osobę tak opanowaną, spokojną i.. Niemalże czuła smak jakiegoś wewnętrznego przygnębienia, jakby część żaru w elfce nieodwracalnie wygasła. Przypisała to jednak swemu zmęczeniu i nie rzekła ni słowa, odsuwając talerz i uśmiechem dziękując za jadło.
- Elinezą? - spytała tylko, przerywając elfce na chwilę. - Nie znam chyba tej kobiety. Może tylko z widzenia.
Elfka otarła lekko usta chustką i już wstawała, gdy do kuchni wkroczyła nowa osoba, mężczyzna. Poruszał się swobodnie i tak samo mówił, więc oczywistą rzeczą było, że - tak jak Vrisa - jest mieszkańcem dworu. Mulhyan skinęła mu głową - niech ją diabli porwą, jeśli zegnie grzbiet - i wysłuchała, co miał do powiedzenia. Kątem zdrowego oka spojrzała na Vrisę, ale nie odezwała się do niej. Przymknęła na chwilę oczy, usmiechając się pod nosem. Kiedyś naprawdę trudno było je rozpoznać. Stały obok, niemalże jak dwie krople wody, ale teraz? Ciągle miały podobne rysy, te same nosy, kształt oczu, zarys szczęki. Teraz jednak obie wyglądały, jakby na ich barkach spoczywało więcej zmartwień, a Mulhyan zdawała sobie sprawę, że delikatne dłonie, przez tyle lat oszczędzane, pokryły się u niej strupami, odciskami i pęcherzami, które najlepiej zostawić w spokoju, by zniknęły. Szklane oko, słabo widoczne blizny na twarzy, w okolicach skroni i ust, włosy, które wyglądały jakby przeżyły już najgorsze co można i nie chciały więcej.
- Mulhyan Rhanez, zwana też Szklanooką, siostra Vrisy - uśmiechnęła się łagodnie do elfki, ściskając delikatnie jej dłoń w swojej. - A także tymczasowy gość na Waszych włościach. Miło mi.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Tamaryszek
Tamaryszek


Dołączył: 27 Lut 2008
Posty: 44
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Pon 12:14, 24 Mar 2008    Temat postu:

Przez moment przyglądał się twarzom obu kobiet z delikatną aprobatą na twarzy. - Mogłem domyślić się od razu. Tym bardziej jestem zaszczycony. - Tym razem tylko skinął głową.
Wyglądał na około trzydziestu lat, postawę i ruchy miał szlacheckie. Domowy strój, czyli luźne spodnie i rozchełstana koszula nie należały zapewne do ceremoniału, ale nie zwracał na to wyraźnie uwagi. Przez moment, gdy położył dłoń na boku Vrisy, obejmując ją delikatnie, rękaw koszuli odsunął się, odsłaniając na przedramieniu wytatuowany numer więzienny. Stanął obok Wody z delikatnym uśmiechem, ale i dumą z tego gdzie i obok kogo stoi.
- W takim razie zapraszam panie do łaźni, a ja przygotuje jakieś przysmaki. Może tym razem mi wyjdą. U nas nie ma z wiele służby.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Vrisa
Woda


Dołączył: 25 Gru 2007
Posty: 122
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Pon 13:49, 24 Mar 2008    Temat postu:

Pocałowała Larina w policzek z czułością i na moment w jej oczach zapłonął nowy blask gdy tak na niego patrzyła.
- Dziękuję ci kochanie, ja chętnie coś zaraz zjem. Zaprowadzę tylko Mulhyan do łaźni i odświeżę się sama nieco.
Wzięła siostrę pod ramię i obie wymaszerowały z kuchni. Łaźnia była dużym pomieszczeniem bez okien, rozświetlanym mineralnymi lampami ukrytymi w ścianach, dzięki czemu wewnętrz unosił się przyjemny zapach przypominający zapach powietrza po burzy. Teraz do woni owej dołączył aromat różanych i herbacianych olejków oraz drzewa sandałowego. Wielka balia mogąca pomieścić conajmniej trzy osoby pełna była gorącej, parującej wody po której pływały płatki kwiatów. Widocznie Larin urządził kąpiel z myślą o Vrisie. Ta uśmiechnęła się patrząc na to wszystko. Czasami jego starania rozczulały ją niezmiernie.
- Wskakuj póki gorąca. Umyję ci plecy. - poleciła, sama rozpinając suknie i składając ją na stołeczku. Odświeżyła twarz wodą z misy i parę razy przeczesała grzebieniem potargane włosy, patrząc jak siostra się rozbiera. Gdy uznała iż jej lico prezentuje się w miarę znośnie, podeszła do wiaderka z zimną już wodą i niewiele się namyślając wylała całe na siebie. Nie wzdrygnęła się nawet, czując chłodne strumienie pędzące po jej skórze, jakby była przyzwyczajona do zimna od długiego czasu.
Woda szybko spłynęła po wygładzonych kamieniach łaźni do kratek odpływowych. Vrisa wykręciła włosy i nago podeszła do toaletki po mydełka i olejki. Wciąż miała piękne ciało.
- Już gotowa? - rzuciła przez ramię.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Mulhyan
Stały Bywalec
Stały Bywalec


Dołączył: 29 Gru 2007
Posty: 12
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: dworek rodziny Rhanez

PostWysłany: Pon 14:17, 24 Mar 2008    Temat postu:

Rozejrzała się po łaźni. Zmrużyła oko, obserwując poprzez parę ściany, minerały w nich utkwione. Podeszła do balii i uśmiechnęła się, widząc płatki. Odwróciła się do siostry, która już zaczynała się rozbierać. Sięgnęła dłońmi do sprzączek kaftana i zaczęła je rozpinać.
- To był on? Ten Tamaryszek, o którym mówiłaś mi, zanim wyjechałam?
Położyła kaftan na drugim stołku, podobnie resztę ubrania. Nagie ciało elfki prezentowało się średnio przyjemnie - gładka kiedyś skóra już z daleka wyglądała na suchą, popękaną, w okolicach szyi i na barkach błyszczały jakieś nowe blizny. Mulhyan odwinęła bandaż z dłoni i sprawdziła palcami zasklepienie rany. Zwinąwszy brudny opatrunek, wrzuciła go do swojej torby, którą zabrała przed wyjściem z kuchni. Przeczesała palcami włosy i uśmiechnąwszy się do siostry, wsunęła do balii, mruknąwszy z zadowoleniem.
- Po tych chłodach Elmore zaczynam kochać każde ciepło. - uśmiechnęła się łagodnie i przymknęła oczy, delektując się oparami i słodkimi zapachami.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Mulhyan dnia Pon 14:18, 24 Mar 2008, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Vrisa
Woda


Dołączył: 25 Gru 2007
Posty: 122
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Pon 19:04, 24 Mar 2008    Temat postu:

- Mhm, to on - uśmiechnęła się i kucnęła obok balii za plecami siostry, stawiając na stołeczku obok to co zgarnęła z toaletki - Przystojny prawda? A jaki dobry. Bardzo się dla mnie zmienił, tak mi się wydaje - myjką nagarnęła wody na ramiona elfki, namydliła je pachnącym mydłem i zaczęła mycie.
- Co ty tam właściwie robisz na tej północy - wylała na myjkę nieco olejków nawilżających i podjęła czynność - Wyglądasz opłakanie. Ktoś cię tam bije? - delikatnie przetarła jedną z blizn.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Mulhyan
Stały Bywalec
Stały Bywalec


Dołączył: 29 Gru 2007
Posty: 12
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: dworek rodziny Rhanez

PostWysłany: Pon 19:44, 24 Mar 2008    Temat postu:

- To jakiś przestępca czy co? Ma maniery jak szlachcic, ale wygląda.. Abstrahując od bycia przystojnym - sarknęła elfka i wzdrygnęła się od dotyku siostry. - ..na kogoś o dość zadziornym charakterze.
Umilkła na chwilę.
- No ale skoro Ci dobrze.. Nie moja sprawa. - rzekła po namyśle i zaśmiała się, słysząc słowa Vrisy. - Nie, nikt mnie nie bije. To zimno tak kąsa nieprzyzwyczajone ciało, no i bywały inne sytuacje. Elmore nie należy do najspokojniejszych krain.. Poza tym w lasach grasują wilki i inne stworzenia, których nie chce się spotykać zbyt często. Ale większość ran to po prostu wynik zaniedbania.
Uśmiechnęła się, poddając przyjemnej pieszczocie. Powoli rozluźniały się ściśnięte mocno mięśnie karku, barków. Elfka zanurzyła ręce w wodzie i delikatnie pocierając, usunęła brud ze zranionego wnętrza dłoni. Po chwili kontynuowała:
- Ale lubię tam być. Kiedy przychodzą do ciebie z jakimś młodzikiem, początkującym mistrzem butelki, z ręką całą w tłuczonym szkle, a potem zostawiają Ci go pod opiekę, ufając, że pomożesz.. Cóż.. Jest w tym coś, co daje satysfakcję. Nie mogę narzekać. Nie zwracam wtedy uwagi na swoje zadrapania, rany.. Stąd te blizny. - obróciła lekko głowę i zmrużyła oko łagodnie, wesoło. - Poza tym śnieg jest mi bliski, nawet gdy sięga pasa i trzeba przezeń przechodzić do chorego na drugim końcu doliny. Przepraszam.
Odsunęła się na chwilę i zanurzyła w gorącej wodzie, po chwili wynurzając się i obracając tak, by siostra nie widziała jej twarzy. Odgłos pluskającej wody niemalże zagłuszył ciche mlaśnięcie, gdy Mulhyan wyjęła szklane oko. Pięść z okiem wsunęła do wody, przez chwilę je opłukując, po czym wsunęła je na powrót do mokrego oczodołu.
- Ale wyglądasz na przygnębioną. Jakoś.. Wewnętrznie. Głęboko. Może to tylko złudzenie, dawno się nie widziałyśmy, nie zamieniłyśmy ni słowa od - zdawałoby się - wieków. Albo to tylko siostrzana troska. - obróciła się lekko w wodzie i spojrzała na Vrisę.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Vrisa
Woda


Dołączył: 25 Gru 2007
Posty: 122
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Pon 20:05, 24 Mar 2008    Temat postu:

- To szlachcic Mulhyan - Vrisa odłożyła myjkę, zmoczyła włosy siostry i polała je jakimś aromatycznym płynem, pieniąc całość - I miał ciężkie dzieciństwo. Nie mogę go za to winić. Sama miałam nie liche kłopoty - mrugnęła lekko do elfki, po czym nabrała czerpakiem nieco ciepłej wody z balii - Zamknij oko.
Strumień wody z pluskiem zmył pianę z głowy Mulhyan. Vrisa odstawiła naczynie, szykując się do powtórzenia mycia.
- Wiesz kochana... dużo się działo ostatnimi czasy. Nawet za dużo rzekłabym. Po prostu na część rzeczy przestaje reagować. Ale nie ma co się martwić. Powiadają iż troska uszlachetnia - odrzuciła mokre włosy udając beztroskę, ale jej oczy pozostały zamyślone - Ty zaś spełniasz się w swojej roli zdaje się. Nieomal ci zazdroszczę. Czasem zastanawiam się jakby to było, gdybym jednak została kapłanką...


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wazzdaka Gutsmek
Gość Dworu
Gość Dworu


Dołączył: 29 Gru 2007
Posty: 7
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: Dworek Rhanez

PostWysłany: Pon 20:22, 24 Mar 2008    Temat postu:

Ork o gabarytach wielkich stał przed chłopięciem małym, przysłaniając cieniem całą jego sylwetkę. Zielonoskóry nieco głowę przechyliwszy zsunął ze ślepi gogle smarem umazane, spękane tu i ówdzie. Poskrobał się po łysinie powoli i chrapliwie mruknął.

- Długoucha mówisz w ciurę? Jasna długoucha, tak kruca? Zmęczona psia mać? Ale co mnie po kurna zmęczeniu, na kij płonący mnie to mówisz? Ślepia miała oba? Oba mówisz.. Ale jedno takie w ciura nietypowe? Gdzie kurna, mów, mówże!

Ork brwi wysoko wygiął i niepewnie na chłopcze spojrzał, usta nieco rozchylając w zdziwienia wyrazie.

- że Dworek Olstigat? Ja bym to psa szczał na blachę..

Młodemu pacholęciu błysnęły oczy, głową pokiwał z mina iście profesorską i dłoń wysunął, oczekując miedziaka, albo dwóch za przekazanie tak ważnej informacji. Ork jako był ubrany, czyli w spodnie od smaru brudne na szelkach starych i z kluczem wielkim do śrub w dłoni pchnął małego i co sił w nogach przed się pobiegł.

- Psia grdyka i kuśka smocza! Ślepe!

Zielonoskóry nogami przebierał, wielkie susy sadząc w dworku kierunku, pamiętał drogę doskonale, wszak wspomagał dawniej "Akcję Ratunkową".
Sapiąc ciężko zatrzymał sie dopiero by oddech złapać gdy budynek, który celem był jego przed oczyma zamajaczył. Wyszczerzając bukiet pokaźnych kłów począł jeszcze prędzej do Dworu biec, uśmiech zaś z twarzy jego spełznąć nie mógł. Gdy wreszcie dotarł do włości Olstigat, skokiem wielkim do wrót przypadł i począł pięścią wielką niczym bochen chleba w nie uderzać.

- Ślepe! Żesz w ciurę! Szefowa! Ty Ślepy Skubańcze! Otwieraj jeśliś tam jest!


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Wazzdaka Gutsmek dnia Pon 20:24, 24 Mar 2008, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Olstigat Strona Główna -> Komnata Gościnna Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony 1, 2, 3  Następny
Strona 1 z 3

 
Skocz do:  
Możesz pisać nowe tematy
Możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group, modified by MAR
Inheritance free theme by spleen & Programosy

Regulamin